Yusufeli'nin bir koyündeki camiye imam atanmış. Zaman gelmiş geçmiş imam
kendine inek almış. İnekleri otlatmaya götürmüş ama bahar ayında olunduğundan;
biçilmeyen yerde inek otlatmak yasakmış. Sağa sola bakmış kimsecikler yok,
başlamış koruluk alanda inekleri otlatmaya...
O sırada korucular gormüşler. Sessizce yakınına yaklaşmışlar. Hava da çok sıcakmış. Oracıktaki bir ağacın altında dikilmişler ve imama seslenmişlar:
İmam efendiiiii, imam efendiiiii..! okiyaki sani dogacağuğ, ya gal abela
golgeya, na sen terla na biz terliyağ...
Konu: na san na biz terliyağ 
Paz Eyl. 14, 2008 1:07 am